Szelmowy Jar

Cześć, dziś przychodzę do Was z wywiadem, który jakiś czas temu miałam przyjemność przeprowadzić z Martą Krajewską. Niestety czynniki zewnętrzne sprawiły, że tekst możecie przeczytać dopiero teraz. Niemniej jednak zapraszam Was do lektury i poznania Marty bliżej oraz do dowiedzenia się nieco o jej twórczości. Nie przedłużam :) MG: Cześć, na wstępie pozwolę sobie złożyć gratulacje z okazji zdobycia Złotego Płomienia Kultury za najlepszą książkę rozrywkową dla „Wezwijcie moje dzieci”. Być może emocje po powrocie z konwentu SLAVNI trochę opadły, ale jakie są Twoje wrażenia z tej imprezy? MK: Och, to była świetna impreza! Klimat skansenu, zapach ognisk, muzyka, ludzie… było wszystko, co lubię. Udała się nawet pogoda, a ona jest zawsze największą niewiadomą. Bardzo dobrze zorganizowana impreza, ze świetnym klimatem. Mam nadzieję że to początek nowej tradycji, że będziemy się spotykać w Chorzowie co roku, na kolejnych edycjach SLAVNI. Co do samej nagrody, to tak naprawdę pierwsza, którą

Dungeons&Dragons: Złodziejski honor. Powieść - czyli o tym, że adaptacja filmu nie pykła

„Przed wyruszeniem w drogę należy zebrać drużynę…” Koniec poprzedniego roku mijał mi bardzo intensywnie pod znakiem D&D. Powróciłam do świata Zapomnianych Krain za sprawą kultowych gier spod szyldu „Baldur’s Gate”. Przesiedziałam dobre parę godzin na ponownej eksploracji świata, rozwijaniu interakcji między członkami drużyny i rozwiązywaniu problemów postaci. Dwie części BG (nie grałam jeszcze w trzecią) lata temu stały się dla mnie kopalnią dobrych historii: nieraz zabawnych, czasem tragicznych, ale z pewnością nie wiejących nudą. Nic zatem dziwnego, że z sentymentu wracam raz na czas do Athkatli (moje ulubione miasteczko), by spotkać starych znajomych. W kwietniu 2023 w Polsce premierę miał film osadzony we wspomnianym uniwersum: „Dungeons&Dragons: Złodziejski honor”. To nieco ponad dwugodzinna opowieść o łotrzyku/ bardzie Edginie (nie mylić z Edwinem z „Baldur’s Gate”!) Darvisie, który wraz z barbarzynką Holgą ucieka z więzienia. Bohaterowie muszą odnaleźć córkę Ed

Żelazna Wdowa - czyli o tym, że przyszłość nie napawa optymizmem

Zastanawialiście się kiedyś, jak wyglądałby mariaż światów przedstawionych w „Opowieści podręcznej” Margaret Atwood i „Neon Genesis Evangelion”? Nie? Pozwólcie zatem, że zabiorę Was na wycieczkę do futurystycznych starożytnych Chin – jakkolwiek szalenie to nie brzmi. Ludzkości grozi zagrożenie zwane Hundunami. To ogromne potwory, które nacierają na Mur Chiński i niszczą wszystko, co staje im na drodze. Przeciwstawić się im mogą jedynie Poczwarki – wielkie maszyny pilotowane przez dwoje młodych ludzi – chłopaka i dziewczynę. Jeśli teraz macie skojarzenia z serią „Darling in the Franxx” (której nie polecam, bo w moim odczuciu to straszna kupa z pilotowaniem mecha metodą „na pieska”), wyrzućcie je z pamięci, bo Xiran Jay Zhao w swojej powieści funduje wam o wiele lepszą jazdę. Wspominałam o „futurystycznych starożytnych Chinach”. Tubylcy dzielą się tu na wiele plemion, między którymi dochodzi do antagonizmów. Jedni drugich uważają za dzikusów, ponieważ ci inni kultywują różne zwycza

Zgłoś nadużycie

Obsługiwane przez usługę Blogger