Szelmowy Jar

„Przed wyruszeniem w drogę należy zebrać drużynę…” Koniec poprzedniego roku mijał mi bardzo intensywnie pod znakiem D&D. Powróciłam do świata Zapomnianych Krain za sprawą kultowych gier spod szyldu „Baldur’s Gate”. Przesiedziałam dobre parę godzin na ponownej eksploracji świata, rozwijaniu interakcji między członkami drużyny i rozwiązywaniu problemów postaci. Dwie części BG (nie grałam jeszcze w trzecią) lata temu stały się dla mnie kopalnią dobrych historii: nieraz zabawnych, czasem tragicznych, ale z pewnością nie wiejących nudą. Nic zatem dziwnego, że z sentymentu wracam raz na czas do Athkatli (moje ulubione miasteczko), by spotkać starych znajomych. W kwietniu 2023 w Polsce premierę miał film osadzony we wspomnianym uniwersum: „Dungeons&Dragons: Złodziejski honor”. To nieco ponad dwugodzinna opowieść o łotrzyku/ bardzie Edginie (nie mylić z Edwinem z „Baldur’s Gate”!) Darvisie, który wraz z barbarzynką Holgą ucieka z więzienia. Bohaterowie muszą odnaleźć...

Ciemność - czyli o składaniu opowieści z odłamków

Wrocław, czasy współczesne lub niedaleka przyszłość. Z niewyjaśnionego powodu na terenie miasta padają wszystkie ptaki. Szonaj, mężczyzna pozbawiony pamięci, zawodowo zajmuje się zbieraniem ptasich trucheł. Nie jest to prestiżowy zawód, ale z czegoś trzeba żyć. Młoda dziewczyna wpada w szał tworzenia. Maniakalnie rzeźbi w glinie, chce stworzyć coś naprawdę monumentalnego. Zwozi też co rusz pełen samochód surowca, lecz to wciąż za mało. Akt twórczy staje się jej obsesją, która doprowadza do tragedii. Dwa odłamki pękniętego lustra, w których można się przejrzeć, ale warto jednak złożyć całą historię. Warto poznać gamę innych postaci, które przewijają się przez króciutkie rozdziały. Warto wsłuchać się w ich głosy, poznać ich opowieści. „Ciemności” nie sposób interpretować tylko na jeden sposób. Wiem, tym zdaniem sprawiam, że większości polonistek na czole wykwita dość pokaźna żyłka. Książka jednak swobodnie wymyka się wszelakim interpretacyjnym kluczom. To przecudowna powieść ...

Ćmy i ludzie - czyli powieściowy debiut Mariusza Wojteczka

Są książki, które od pierwszych słów nie pozwalają od siebie odejść. Przyciągają spojrzenia, wciągają między słowa i linijki tekstu. Chwytają czytelnika mackami i trzymają mocno. A nawet jeśli coś od lektury odrywa, książka pozostaje gdzieś z tyłu głowy, uparcie o sobie przypomina i domaga się, by wreszcie poznać kres opowieści. Każdy z Was zna takie tytuły. Sama też niedawno robiłam małe zestawienie książek, które wywarły na mnie ogromny wpływ. I chyba będę musiała tę listę poszerzyć. Niecałe 2 lata temu na rynku pojawiły się „Ćmy i ludzie”, debiutancka powieść Mariusza „Orła” Wojteczka – pochodzącego z Gorlic (obecnie mieszkającego w Białymstoku) autora utworów z pogranicza grozy, recenzenta i publicystę. Marta Lenart uciekła z rodzinnej przygranicznej wsi lata temu. Zdążyła wyjść za mąż, podjąć pracę w redakcji prestiżowego magazynu, wziąć kredyt, przeżyć wojnę, rozwieść się… Już dawno pozostawiła za sobą małą wioskę, a w niej rodzinę, znajomych i pierwszą miłość, p...

Zgłoś nadużycie

Obsługiwane przez usługę Blogger